قرآن کریم در آیات مختلف به مفهوم ایمان و تفاوت آن با اسلام اشاره می‌کند. یکی از آیات کلیدی در این زمینه، آیه‌ای است که به مؤمنان خطاب می‌کند و از آن‌ها می‌خواهد که فراتر از اسلام، به ایمان قلبی دست یابند.
قرآن می‌فرماید: “يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا ” (ای کسانی که ایمان آوردید، ایمان بیاورید). این آیه به ما یادآوری می‌کند که باید از سطح معلومات و آموخته‌های دینی فراتر رفته و به باورهای قلبی و ایمان عمیق‌تری دست یابیم.
تحجرگرایی و تجددطلبی
اگر رویکرد فرد تنها به “اسلام” محدود شود، ممکن است به دو خطر بزرگ دچار شود:
1. تحجرگرایی: در این حالت، حلال‌های الهی به حرام تبدیل می‌شوند و فرد غیرقابل انعطاف بودن در دین دچار می‌شود.
2. تجددطلبی: در این رویکرد، حرام‌های الهی به حلال تبدیل می‌شوند و فرد به سمت انحراف از اصول دینی می‌رود.
هر دو این رویکردها محکوم به ظلالت هستند و قرآن به وضوح می‌فرماید: “إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ (انسان در زیان است، مگر کسانی که ایمان آورده‌اند). این “آمنوا” فراتر از “اسلموا ” است و به معنای ایمان قلبی و عمیق است که باید به عنوان یک رویکرد قلبی مورد توجه قرار گیرد.
رویکرد ایمانی
رویکرد ایمانی، برخوردی معتدل و متوازن با مسائل دینی و زندگی است. این رویکرد به معنای تعدیل در رفتار و نگرش نیست، بلکه به معنای حرکت در مسیر صراط المستقیم و پایبندی به اصول دینی با درک عمیق و قلبی است.
